یکشنبه، ۲ اسفند ۹۴
مطالب زیر را نیز در همین وبلاگ مطالعه نمایید.
Terrorism
Though there is no generally agreed upon definition of “terrorism”, much can be said about what the term has denoted historically and what it has come to mean by the beginning of the twenty‑first century. Its significance for international relations and diplomacy in the contemporary world is beyond dispute. Events of the 1990s and early 2000s have shown terrorism to be one of the major problems confronting the global system in a period of deep and far-reaching transformation.
Terrorism is a form of political violence. It is, more specifically, violence directed against civilians for political purposes. Some authorities — including the United States government — define it as political violence against civilians committed by non-state actors. Others insist that political violence against civilians by states must also be considered a form of terrorism. In this case, the aerial bombardment of cities, most notably in World War II, may be seen as a form of state terrorism.
Historically, the use of “terrorism” dates back to the age of French Revolution. During the Reign of Terror (1793–1794), “terrorism” was employed in an attempt to eliminate “traitors” to the Revolution. The leaders of Reign of Terror thus saw “terrorism” as a way of defending the Revolution’s values of liberty, equality and brotherhood, but the term quickly became associated with the guillotine and state repression. Rather than an instrument for defending liberty, terrorism was the means by which the revolutionary government kept people subservient by keeping them in fear. Many of the most brutal regimes of the twentieth century employed terrorism in a similar manner, including Nazi German, the Soviet Union under Stalin, Cambodia under the Khmer Rouge, and Iraq under Saddam Hussein.
ترجمۀ پیشرفتۀ ۲ – متن شمارۀ ۴
How does one motivate an employee? For decades, organizational behaviourists and industrial psychologists have struggled to answer this question. To most nonacademics, money immediately comes to mind as one possible response. Challenging job tasks, attractive physical work places, and collegial operating environments would also probably find places on most personal lists. On paper, answers such as these appear fairly obvious. Unfortunately, the Internet economy and the inherent opportunities for dramatic personal wealth creation have placed in question the effectiveness of many traditional managerial solutions. Never before has the function of attracting, motivating, and retaining talented individuals taken on such prominence.
Luckily, academics continue to tackle this issue through diverse lenses. One important school of thought contends that a reasonable response may be tied to an understanding of the nature of the firm itself and its boundaries. Theorists working in this paradigm suggest that a sound understanding and prudent use of property rights by managers and directors hold the key to the resolution of this and other important organizational challenges.
The idea of a property right is not new. Indeed, economists have been working with this concept for almost eighty years. A classical definition suggests that a property right is the liberty or permit to enjoy benefits of wealth while assuming the costs which those benefits entail.
فونت «یاس» را از اینجا دانلود و روی رایانۀ خود نصب کنید تا همه نوشته‌های فارسیِ این وبلاگ را زیباتر ببینید.
همۀ ما با کاراکترِ «فاصله» (Space) آشنا هستیم. اما کجا باید از نیم‌فاصله استفاده کنیم و اصلاً این چیست و به چه دردی می‌خورد؟
نیم‌فاصله چیست؟
این کاراکتر با «فاصلۀ معمولی» اندکی تفاوت دارد؛ فاصله را میان واژه‌های کاملاً مجزا از هم می‌گذاریم؛ مثلاً «من دیروز دوستم را دیدم.»
اما هنگامی که واژه‌ای خودش دو بخش نوشتاریِ جدا از هم دارد باید آن دو بخش را با نیم‌فاصله از هم جدا کنیم. مثلاً فعل‌های ماضی نقلی، مضارع، و ماضی استمراری را در نظر بگیرید:
۱- رفته ام؛ می روم؛ می دیدم؛ ...
۲- رفته‌ام؛ می‌روم؛ می‌دیدم؛ ...
شمارۀ ۱ با فاصلۀ معمولی تایپ شده ولی شمارۀ ۲ با نیم فاصله. نیم‌فاصله دو بخش واژه را بسیار به هم نزدیک می‌کند ولی به هم نمی‌چسباند. واژه‌های ردیف ۲ اگر در آخِـر خط بیایند همیشه در کنار هم می‌مانند، یعنی یــا هر دو بخش در آخرِ خط هستند یا با هم به خط بعدی می‌روند، نه اینکه بخش اول در آخر خط بماند و بخش دوم به سطر بعد منتقل شود.
دیگر مواردی که باید از نیم‌فاصله استفاده کنیم:
چگونه کاراکتر «نیم‌فاصله» را در نرم‌افزار وُرد (Word) تایپ کنیم؟
چند راه وجود دارد. در اینجا فقط دو راه را بررسی می‌کنم:
۱- راه عذاب‌آور: از منوی Insert گزینۀ Symbols را انتخاب می‌کنیم. سپس پنجره‌ای باز می‌شود. روی هر خانۀ آن که کلیک کنیم، نام کاراکترِ آن خانه در پایین و سمت چپِ پنجره نمایش داده می‌شود. از بالا، حدود ۲۰ ردیف پایین می‌آیـیـم تا به چند خانۀ خالی کنار هم برسیم. یکی از این خانه‌های خالی نامش چُـنین است: Zero Width Non‑joiner. آن را که پیدا کردیم، روی دکمۀ Shortcut key کلیک می‌کنیم. پنجرۀ جدیدی باز می‌شود و نشانگرِ موس در کادری به نام
Press new shortcut key در حال چشمک زدن است. حالا هر ترکیبی از کلیدهای کیبورد را که می‌خواهیم برای ما نیم‌فاصله تایپ کند (مثلاً Ctrl+space) در همان کادر تایپ می‌کنیم و سرانجام دکمۀ Assign در پایین همان پنجره را کلیک می‌کنیم. حالا دیگر در ورد هر وقت همان ترکیب را بزنیم، نیم‌فاصله تایپ می‌شود.
۲- راهِ یک بار برای همیشه: نرم‌افزاری کوچک و عالی را به سرعت نصب کنیم تا هر کاراکتری را که دلمان خواست برای هر کلیدی که خواستیم تعریف کنیم؛ با این کار دیگر فقط در نرم‌افزار «ورد» نخواهد بود که می‌توانیم نیم‌فاصله تایپ کنیم، بلکه در هر جای ویندوز نیز می‌توان از نیم‌فاصله استفاده کرد. این نرم‌افزار نامش Keyboard Layout Manager است: بهترین، استانداردترین و حرفه‌ای‌ترین. روش دانلود و نصبِ این نرم‌افزار را در مطلب دیگری در همین وبلاگ در این لینک توضیح داده‌ام: نرم‌افزار رایگان چینش دلخواه کلیدهای کیبورد.
اگر در مورد این مطلب سؤالی داشتید یا در نصب و استفاده از این نرم‌افزار رایگان به مشکلی برخوردید، حتماً با من تماس بگیرید.
مطالب زیر را نیز در همین وبلاگ مشاهده بفرمایـیـد:
مشکلات ما ایرانیــان در استفاده از فونت
مقایسۀ شکل «ـۀ» فارسی در چند فونت
نرم‌افزار رایگان چینش دلخواه کلیدهای کیبورد
آموزش مصوّر تصحیح کیبورد فارسی
تفاوت کاراکترهای فارسی با عربی
دانلود ۵ دسته فونت فارسی منطبق با استاندارد یونیکد
انواع خط فاصله (Em dash, En dash, Hyphen)